Wil je wat vertellen over jezelf en je thuis?

Ik ben Stanley Stokkermans, 50 jaar, woon samen met Mariëlle en zij is de bonusmoeder van mijn zoons Job (17) en Bas (15) en mijn dochter Lena (11). We wonen inmiddels al meer dan 15 jaar in Uden.

Waar komt je ambitie voor muziek vandaan?

Als kleine dreumes van amper één jaar oud zat ik al in 1975 in Theater Carré bij de voorstelling van “De engel van Amsterdam”, waar mijn vader de muziek van heeft gemaakt. Vanaf dat moment was ik door de magie van het theater gegrepen en dat heeft mij nooit meer losgelaten. Ik heb altijd het werk van mijn vader gevolgd en ben bij veel van zijn producties betrokken geweest.

Na het Conservatorium ben ik in een muziekopnamestudio terecht gekomen als geluidstechnicus. In de tien jaar dat ik daar gewerkt heb, heb ik met heel veel bekende Nederlandse artiesten mogen werken waaronder André Hazes (Senior), Henny Vrienten, Paul de Leeuw en Harry Bannink. Daarna heb ik in 2001 de overstap naar het theater gemaakt als muzikaal leider/dirigent.

Kun je wat projecten benoemen die je gedraaid hebt?

Mijn eerste productie als muzikaal leider was “De engel van Amsterdam” maar dan wel bij een amateurgezelschap. Na de première was mijn vader tot tranen toe geroerd want de cirkel was rond! Daarna heb ik zowel op professioneel - als amateurniveau een hele waslijst aan producties gemaakt en/of begeleid. Zo was ik muzikaal leider bij o.a. “Mamma Mia” en “Ciske, de musical” bij Stage entertainment. En ben ik nu nog steeds muzikaal leider bij “Nijntje de Musical”. Daarnaast werk ik ook veel met amateurverenigingen en is “Wat een mooi mens” mijn derde productie bij Stichting Musicalproductie Maas & Waal, ben ik dirigent bij popkoor “Vocal Group Genoot” uit Beuningen en werk ik al meer dan 14 jaar op het Titus Brandsma Lyceum in Oss.

Wat hoop dat je te bereiken met de productie “wat een mooi mens”?

Ik kijk uit naar de samenwerking met Tom Jaspers van Huijkelom. Ik denk dat wij erg goed op één lijn liggen en hetzelfde doel voor ogen hebben: Een mooie voorstelling maken.
Ik hoop muzikaal verder te gaan waar we bij “De grimas achter de kamerjas” gebleven zijn en dat we de lat nog ietsje hoger kunnen leggen zodat wederom een fijne groep mensen boven zichzelf uitstijgt tijdens de voorstellingen en waar het plezier om met elkaar een goede voorstelling neer te zetten voor een groot publiek voorop staat.